زن و مرد

شعر خانم ناهید نوری :

به نام خدایی که زن آفرید 

حکیمانه امثال ِ من آفرید

خدایی که اول تو را از لجن 

و بعد اً مرا از لجن آفرید

برای من انواع گیسو و موی

برای تو قدری چمن آفرید

مرا شکل طاووس کرد و تورا 

شبیه بز و کرگدن آفرید

به نام خدایی که اعجاز کرد

مرا مثل آهو ختن آفرید

تورا روز اول به همراه من

رها در بهشت عدن آفرید

ولی بعداً آمد و از روی لطف 

مرا بی کس و بی وطن آفرید

خدایی که زیر سبیل شما 

بلندگو به جای دهن آفرید

وزیر و وکیل و رئیس ات نمود

مرا خانه داری خفن آفرید

برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب 

شراره ، پری ، نسترن آفرید

برای من اما فقط یک نفر 

براد پیت من را حَسَنْ آفرید

برایم لباس عروسی کشید 

و عمری مرا در کفن آفرید

به نام خدایی که سهم تو را 

مساوی تر از سهم من آفرید

پاسخی دندان شکن از نا در جدید ی :

به ‌نام خد اوند مردآفرین 

که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد 

چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید

و شد نام وی احسن‌الخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد 

مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت 

ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم 

تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست

نه کار پزشک و پروتز، همین !

نداده مرا عشوه و مکر و ناز

ند اده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بی‌ریا آفرید

جد ا از حسادت و بی‌خشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد 

به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک‌ درخت

و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک 

من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود

که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر 

و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایش‌ات 

نشسته مداوم تو را در کمین !