آنگاه که غرور کسی را له می کنی

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،

آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،

آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن

 

غرورش را نشنوی،

 

آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری،

می خواهم بدانم،

دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای

خوشبختی خودت دعا کنی؟

 

 

 

من خدایی دارم، که در این نزدیکی است           نه در آن بالاها !

مهربان، خوب و قشنگ ...                               چهره اش نورانیست

گاه گاهی سخنی می گوید،                            با دل کوچک من،

ساده تر از سخن ساده من.                           او مرا می فهمد !

 او مرا می خواند،                                         او مرا می خواهد،

او همه درد مرا می داند ...                       یاد او ذ کر من است، در غم و در شادی.

چون به غم می نگرم،                               آن زمان رقص کنان می خندم ...

که خدا یار من است،                                     که خدا در همه جا یاد من است.

او خدایست که همواره مرا می خواهد             او مرا می خواند،

او همه درد مرا می داند ...